บทที่ 17

“เท็ดดี้ไปซื้อยาค่ะ”

โคลอี้พยักหน้า

ภาพที่เธอเพิ่งเห็นในห้องผู้ป่วยพลันผุดขึ้นมาในหัว

น้ำตาก็เอ่อคลอขึ้นมาบดบังการมองเห็นของเธออีกครั้ง

ฮาวเวิร์ดไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่รอให้โคลอี้จัดการกับอารมณ์ของตัวเอง

เขาอยากจะเอื้อมแขนไปโอบไหล่เธอ แต่แล้วมือของเขาก็หยุดชะงักกลางอากาศก่อนจะลดกลับไปข้างลำตัว

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ